De week van grenzen bepalen. Ongemerkt sluipen er dingen in en ga je zelf over je grenzen en laat je andere mensen over jouw grenzen gaan. Bijzonder artikel in het Parool over pubers, strekking was, wij als ouders zijn er om grenzen aan te geven. Dat geeft namelijk rust. Pubertjes vinden zichzelf echt heel groot en wijs en denken alles zelf heel goed te weten. Maar dat zijn hun hersens niet met hun eens. Het overzicht en de consequenties zijn simpelweg nog niet te overzien, dus daar spelen de ouders een belangrijke rol in. Fijn om te lezen, vlak voor een aankomende puberexplosie in huize Beukering/Touw/Tully.
Maar ik trek hem door, niet alleen voor pubers en kinderen, duidelijkheid en grenzen aangeven is fijn. Ook voor ons (volwassenen), in ieder geval voor mij. Ik kan niks met woorden als ik kom er zo aan, ik kom later, daar kom ik nog wel eens op terug. Dat soort uitingen=onrust. Ik kom zo, is dat over 5 min, over een half uur, meestal wanneer het degene die dat roept uitkomt. En dat kan voor de "wachtende partij" lastig zijn. Je kan er namelijk niks mee. Ben er een ster in, heb het bijna uitgevonden, en roep heel regelmatig, wat bedoel je nou? Hoe laat dan, wanneer dan..... herkenbaar :)? Maar ik weet inmiddels dat ik net zo erg ben, afspraken maken verder weg dan over 2 weken vind ik lastig, kan ik niet overzien, weet niet of ik dan wel zin heb, weet niet hoe druk ik dan ben, dus ik probeer dat niet meer te doen. Of onder voorbehoud.
Als mijn kinderen iets vragen aan mij, minstens 5 x per dag, roep ik regelmatig ehh weet ik nog niet, ik kom er zo op terug, ja is goed (wetende dat je dat zegt om er van af te zijn).
En ik ben er klaar mee. Keuze. Punt. Ja ik wil, nee ik wil dat niet. Dat is eigenlijk het enige wat ik nog wil zeggen. Niet misschien, vaag of onduidelijk. Hooguit een moment van uitstel omdat je er even goed over na wil denken, maar dat is de enige concessie die ik wil maken.
Hahaha klinkt dramatisch maar is het helemaal niet, ik krijg een leven waarbij ik mijn grenzen bewaak, en daardoor echt zo veel leuker wordt voor mijn omgeving (en voor mijzelf!).
Kijk er nu al naar uit en hou jullie op de hoogte of dit werkt!
Verder in afwachting van de ontwikkeling van onze nieuwe werkruimte, maar dat overleg is helaas verschoven naar aankomende week (we gaan dat samen doen met iemand anders). Dat is dus ook een onduidelijkheid, waarbij je, als je niet oppast, allerlei (negatieve) conclusies uit kan trekken, en dat ga ik dus niet doen. We gaan naar een ander ruimte en we horen deze week hoe, wat en wanneer.
Leuk en dan kunnen we los! Zin an.
Om nog even op onduidelijkheid terug te komen, dat geeft onrust, want moet ik nu gas geven en mijn agenda vol plempen voor april, of ruimte houden om een eventuele verhuizing voor te bereiden? Mmmm lastig, ik maak mijn afspraken maar wel onder voorbehoud van de eventuele verhuizing. Kan je gewoon zeggen tegen mensen, wel zo duidelijk. En dat werkt, dan gaat alles door en tegelijkertijd kan je ook bijstellen zonder mensen teleur te stellen. Ik bedoel maar, creeer je eigen duidelijkheid.
Op de bank met wijntje en lief, terugkijkend op een redelijk rustige week, ja ik heb gesport, auw veel spierpijn, en genoten van quality time met mijn lief en als vanouds een heerlijke avond met een vriendinnetje op de bank zitten wijnen en kletsen.
Ja ik wil.
Dank voor het lezen, reageren en doorsturen,
x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten