Klaar met de kerstboom, te vol en te veel in huis.
Dus aftuigen die hap, ieder jaar weer het voornemen om het netjes terug te doen in de dozen en de lampjes netjes op te rollen, zodat je volgend jaar niet eerst een uur aan het ontknopen bent. Of zoals ik meestal doe, het moedeloos in de prullie gooi en nieuwe koop. Helaas wederom mislukt, in mijn drang tot het snel ontdoen van de kerstboom, alles weer netjes in de dozen gepleurd....
Gelukkig was de man des huizes niet aanwezig :).
Tot het moment dat ik bij mijn "engel" kom.
Mijn engel is heilig namelijk, hij is nog van mijn overgrootvader geweest en daarna van mijn opa. Met klotsende oksels hang ik hem altijd op, en blij als hij stevig is verankerd in de kerstboom van dat jaar.
Als ik die dus als laatste uit de boom haal, gaat er een laatje herinneringen open, En ruik ik het huis van mijn opa, de geur van mijn oma en voel ik de sfeer van hun zijn, en het gevoel dat zij me altijd gegeven hebben. En ga ik zitten en koester dat moment. De details zijn verdwenen, de stemmen weg, maar het gevoel blijft.
Dit was deze week de inspiratie van mijn blog, wat zijn eigenlijk herinneringen?
Soms schrik ik ervan, er zijn zo weinig details over, zo weinig echte moment-herinneringen. Wat gaan mijn kinderen straks onthouden van hun kindertijd? Als ik ze nu hoor praten over details of over momenten van vroeger (dat doen we best vaak om Marco zo levend mogelijk te houden), dan merk ik nu al dat veel van hun herinneringen gebaseerd zijn op foto's en film. Maar het gevoel erbij haal je niet van een foto.
Rob vroeg me laatst wat Marco eigenlijk deed voor werk bij de ING en waar hij precies allemaal gewerkt had. Ik stond met mijn mond vol tanden. Had werkelijk geen idee meer. Moest zo diep graven. Schoot er bijna van in een depressie, heb ik alles wel verwerkt, heb ik alles weggestopt? Maar ik probeerde me meer te herinneren, van mijn jeugd, mijn vader, mijn pubertijd. Weinig weinig weinig. Maar het gevoel van alles en iedereen en, heel raar misschien, de geuren en sferen, kan ik zo terughalen. Dus herinneringen voor mij zijn gevoelens zoals veiligheid, verliefdheid, warmte, vertrouwen, onzekerheid maar ook verdriet.
Wel heel makkelijk terug te halen door foto's, een film en dus door een Engel.
Naast het bezig zijn met herinneringen, tussen de bedrijven door (kids hebben nog vakantie!), hard gewerkt aan de B-enoy beleving van 29 januari aanstaande. Begin is gemaakt en ik heb er zin in, samen met een heleboel mensen die het concept erachter snappen. Terug naar contact, passie en beleving! Terug naar interesse in elkaar en het gunnen en helpen.
Halleluja praise the lord!
Ik kijk weer zittend op de bank met lief en een (lekker) wijntje terug op een weekje raar. Geconfronteerd met een mama willen zijn die ook in de vakantie ergens wil werken (spagaat!), een lief die knetterdruk is, een administratie die afgerond moest worden en weer een paar prachtige inspirerende gesprekken met lieve vriendjes en vriendinnetjes.
Over 30 jaar herinner ik me dit als een periode van passie, opwinding en dromen, en de geur van een vergane kerstboom! Teken ervoor..
Thanks voor lezen, doorsturen en reageren!
Oja en komen he, de 29e, je weet wel Gunnen? :)
x
liefje, hij is weer prachtig
BeantwoordenVerwijderen