Zo, Poeh, he he, kak, kut en nog veel meer....
Echt waar, ik zit nu op de bank met mijn laptop, wijn (goede!) en mijn lief. Mijn hoofd tolt van emoties, van blij naar verdrietig. Wat een week weer....
Eigenlijk gaat mijn blog over het starten van een eigen bedrijf, B-Enjoy.
Maar natuurlijk gaat het over heel veel meer. Het gaat over een weduwe die 2 jaar na dato een nieuwe liefde en gezin vindt, naast werk en sociaal leven, rugzakjes, exen (dood en levend) haar bestaan weer enigszins probeert op te bouwen en een balans zoekt. En daarnaast besluit een eigen bedrijf te beginnen. Snap?
Let's start.... Uitleg van een woord uit de titel:
Een scrum of scrummage is een term uit de rugbysport. Een scrum is een manier van spelhervatting na een kleine overtreding, waarbij een groep spelers de tegenpartij probeert weg te duwen om de bal te verkrijgen.
Marco was een rugby'er, in hart en nieren. Mijn zoon Lucas, die zijn vader inmiddels tot een onwereldse held heeft gebombardeerd, wilde heel graag een keer naar de club van Papa. Tuurlijk, schat, wat jij wilt. We gaan gewoon. Kak, het idee was leuk en mooi, maar er naar toe rijden was echt heel moeilijk, het er naar toe lopen nog moeilijker en de vrienden van weleer te zien was (godzijdank) een verademing. Maar je gaat onderuit, volledig. Again volledig voorbij gegaan aan mijn eigen emoties, jaren heb ik daar gestaan, gezeten , gedronken en gevoeld, met Marco. Nu dus zonder Marco maar met mijn nieuwe liefde en nieuwe gezin. Dat is mooi, maar heftig. Blij dat ik geweest ben, en blij dat ik weer weg kon....
Woensdag had ik het briljante idee, sluimerde al een tijdje, om de film te kijken van de begrafenis van Marco.
Deze keer als toeschouwer in plaats van hoofdrolspeler. Out of the blue, pakte ik de film en ja, wat je dan ziet is nog steeds de slechtste film allertijde. Maar het is echt gebeurd en het gaf me gek genoeg rust. Tuurlijk vloeien de tranen en tuurlijk ja tuurlijk ga je ook dan onderuit. Maar wel met een nieuwe basis, een nieuw weten en een nieuwe liefde, 4 jaar later.
Tussen deze heftige emotionele uitstapjes ervaar je nog veel meer andere emoties:
Kids hebben vakantie en vanaf woensdag waren we weer compleet, dus gaan we naar de film! Yeah, de Smurfen 3D! (nieuw: de geldsmurf: 100 euro lichter aan kaartjes en popcorn)
He die gastjes waren toch geen 3 appels hoog (in deze film dus wel)? Maar kwamen uit de waterkraan en konden door een sleutelgat, in mijn tijd tenminste! Net als vele egos's zijn ook de smurfen ergens gegroeid, desillusie ... dus in slaap gestort, kids vonden het top!
Volgende dag, appels plukken! Gaaf joh, we zijn 60 appels rijker, nog geen tijd gehad om appeltaarten te bakken en mijn laarzen met een gezellig hakje zijn overleden (blijf een blonde doos). Maar kids vonden het top.....
Oja, ook hebben we na ons smurfen avontuur gewaagd aan zelf pasta maken! Supergaaf met 4 kids en geen plan. Resultaat: 21.00 uur aan tafel (en vloer) die nog enigszins wit zag van de bloem, maar overheerlijk gegeten.... Kids vonden het top.
Vrijdag, the day, want mijn vreselijk lieve vriendinnetje Anneco ging ja zeggen tegen haar liefde Tim.
En ik mocht haar opmaken en er de hele dag bij zijn. Tegelijkertijd waren Rob en ik (toeval?) ook 2 jaar samen. Hoe mooi! Het blijft mooi, twee mensen die ja zeggen tegen elkaar. De rest er om heen kan me eerlijk gezegd gestolen worden, maar wat heerlijk als je ja kan zeggen tegen elkaar!
En daarna zelf ook JA zeggen tegen het leven en je lief. Zonder verwachtingen (= groot gevaar!) en vanuit je tenen; JA! Ik ben en blijf in ieder geval vandaag bij je! Morgen zien we wel weer! Toch?
Zaterdag eerst gestrand in Oegstgeest bij Corpus want daar moet je voor reserveren (? blond)..... dus weer terug naar Amsterdam en uiteindelijk een heerlijke middag gehad in het scheepvaartmuseum.
Samen met onze kater van de dag ervoor was het heel gezellig en echt de moeite waard.
En dan vlieg je vanmiddag na de Rubgy ervaring naar de Premiere van Purper in Amstelveen, waarin de zus van Rob, Marjolijn Touw, meespeelt. En dan geniet je. punt.
Echt waar, wat een prachtige Intense Komische Cabaret voorstelling! Zo verschrikkelijk de moeite waard dus GA!
En dan, kom ik terug op de titel. De SCRUM. Deze week was een scrum van vertrouwen, verlies, liefde, pasta, appels en smurfen. Kortom de scrum of life! Hoe mooi.
Ik zit te tollen op de bank, maar na een ingewikkelde afweging van de emotionele factoren en de plus en minpunten tegen elkaar afgewogen, is de conclusie dat ik onwijs dankbaar ben.
Voor alles.
x
Again.... reageer, stuur door of doe niets!
Altijd goed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten